"HİÇ"mişim

DOĞdum mu ben?

VAR mıyım?

“HİÇ”mişim ben…

“HİÇ”likten gelmişim.

Bir erkeğin kaburga kemiğinden OLmuşum.

Erkek olmasa BEN olmazmışım…

Yanıma mutlaka “BİR”ini almam gerekirmiş…

BİR erkek…

Kocam, babam, oğlum, abim, kardeşim…..

Doğdum…

KADINmışım ben, güçsüzmüşüm,

Yalnız

Okula gidemezmişim,

Sokağa çıkamazmışım,

Baş göz edilmeliymişim.

Korunmalıymışım….

Eş, evlat, ana, kız kardeşmişim ben.

“Namus”muşum…

Önemliymişim galiba,

SEVmeseler korumazlarmış ki beni….

Koşulluymuş sevmeleri ama..

Çizilen görünmez bir alan varmış

Yaşamam için,

Dışında olamazmışım.

Ama içindeysem,

Severlermiş beni hep.

Olsun,

Sevsinler de…

Kadersizlik KADERimmiş benim,

Doğadan da büyük güçler varmış,

Yasaklarla korurmuş hep beni.

Cennet ayaklarımın altındaymış…

Ama o görülmez alandaysam eğer,

Azıcık çıkarsam dışına!!!!

Katlim vacipmiş…

Ben hiç doğmasaymışım….

YOK olsaymışım HEP aslında

“HİÇ”im ben.

Geldiğim “HİÇ”liğe dönmek istediğimde,

Bir kuş belirir karanlığın içinden,

Sol yanı ATEŞ kümesi,

Sağ yanı SU şelalesi.

Koşulsuz SEVGİnin olduğu bir Zümrüt dağı varmış,

Bin yıllar boyunca var olan,

DÖRT zorlu, dipsiz vadiyi,

Aşmam gerekirmiş..

Bu vadiler öyle zorluymuş ki,

Yolda bir sürü kadın kaybolurmuş…

HİÇliğe dönüş yolculuğumda,

Buldum

Onları.

Kimi yanmıştı, kimisi boğulmuştu…

Alanın dışına bakmıştık hepimiz

CESURduk, ÖZGÜRdük…

Ruhlarımız sahiplenilemezdi.

“HİÇ” değildik biz,

“BİR”dik…

VARdık…

“YOK” edilmiştik…

Ama küllerimizden yeniden DOĞmuştuk…

Çünkü BİZ,

Her BİRimiz,

ZümrüdüANKA kuşuyduk….

Esin FİRUZAN

08.07.2022

Bu yazı,

Pınar Gültekin,

Münevver Karabulut,

Şule Çet,

Emine Bulut ve daha nicelerinin üzüntüsüyle yazılmıştır.

KADINLAR ÖLDÜRÜLMESİN...